Ο πόνος στη μέση θα επηρεάσει το 80% των ανθρώπων σε κάποιο σημείο της ζωής τους.
Η οσφυαλγία, από τις λέξεις οσφύς (μέση) και άλγος (πόνος) είναι ο πόνος που εντοπίζεται στο κάτω μέρος της πλάτης.
Πολύ συχνά συνοδεύεται και από ισχιαλγία, δηλαδή επέκταση του πόνου κατά μήκος του μηρού και της κνήμης.
Στην οξεία οσφυαλγία ο πόνος εμφανίζεται απότομα, ενώ στη χρόνια ο πόνος εμφανίζεται αργά και παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μερικές φορές διαρκεί μήνες ή και χρόνια. Πολύ συχνά η οξεία και η χρόνια οσφυαλγία είναι αλληλένδετες μεταξύ τους, με την οξεία να οδηγεί στη χρόνια.
Τα συχνότερα αίτια της οσφυαλγίας είναι η εκφυλιστική δισκοπάθεια, η κοίλη δίσκου και η εκφυλιστική σπονδυλαρθρίτιδα. Παρ’ όλ’ αυτά, η πιο συχνή μορφή της χρόνιας οσφυαλγίας είναι η «μη ειδικού τύπου», η οποία εντοπίζεται στο 85% των περιπτώσεων και στην οποία δεν υπάρχει υποκείμενη παθολογία ή βλάβη.
Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι η χρονιότητα της οσφυαλγίας οφείλεται στο ψυχολογικό στρες, στη μειωμένη ικανότητα αντιμετώπισης καθημερινών προβλημάτων, ακόμη και στη μη ικανοποίηση από την εργασία
Η οσφυαλγία αποτελεί την δεύτερη αιτία ιατρικής επίσκεψης, μετά τις λοιμώξεις του ανώτατου αναπνευστικού. Ο γιατρός σας έχει στη διάθεσή του μια σειρά από εργαλεία ώστε να διαγνώσει έγκαιρα το πρόβλημα και να προτείνει τη σωστή θεραπεία για να ανακουφιστείτε από τις συνέπειες του χρόνιου πόνου στη μέση.
Σε ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών με χρόνια οσφυαλγία συνυπάρχει και νευροπαθητικός πόνος, δηλαδή πόνος που προκύπτει από βλάβη σε κάποιο νεύρο. Για τον πόνο αυτό ευθύνονται διάφοροι μηχανισμοί, όπως η μηχανική συμπίεση νευρικής ρίζας από κοίλη δίσκου ή βλάβη που προκαλείται στα νεύρα από εκφυλισμένο δίσκο.
Πριν από 6 χρρόνια οι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα γονίδιο το οποίο είναι υπεύθυνο για την φυσιολογική δομή και αντοχή του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Όταν το γονίδιο αυτο δεν λειτουργεί σωστά οδηγεί σε ταχύτερη εκφύλιση των μεσοσπονδύλιων δίσκων με αποτέλεσμα τον χρόνιο πόνο.
Ο Διεθνής Οργανισμός Μελέτης του Πόνου (IASP) το 2008 ορίζει τον περιφερικό νευροπαθητικό πόνο ως τον πόνο που προκύπτει σαν άμεση συνέπεια μιας βλάβης ή νόσου που προσβάλει το περιφερικό σωματοαισθητικό σύστημα. Στα αίτια του περιφερικού νευροπαθητικού πόνου περιλαμβάνεται η διαβητική περιφερική νευροπάθεια, η λοίμωξη από τον ιό του έρπητα ζωστήρα, η ριζοπάθεια, ο μετατραυματικός και μετεγχειρητικός πόνος κ.ά.
Πολύ συχνός είναι ο χρόνιος νευροπαθητικός πόνος στη μέση που επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής των πασχόντων, την παραγωγικότητα στην εργασία και την ψυχική τους υγεία. Για να αντιμετωπιστεί ο περιφερικός νευροπαθητικός πόνος είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις λειτουργικές αλλοιώσεις που γίνονται στο νευρωνικό δίκτυο, οι οποίες συμβάλουν στην παθογένεση του πόνου. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν αρκετά ευρήματα από προκλινικές μελέτες που καταδεικνύουν ότι η μικρογλοία συμμετέχει στην ανάπτυξη και διατήρηση του νευροπαθητικού πόνου μετά από βλάβη νεύρου. Τα μικρογλοιακά κύτταρα θεωρούνται τα πλέον αντιδραστικά και κινητά εντός του νευρικού συστήματος. Ουσιαστικά αποτελούν πληθυσμό μακροφάγων και ασκούν μια συνεχή εποπτεία στο νευρικό σύστημα ελέγχοντας το μικροπεριβάλλον των νευρώνων. Γνωρίζουμε πως οποιαδήποτε αλλαγή της ομοιοστασίας του νευρικού συστήματος (λοίμωξη, τραύμα, νευροεκφυλιστική κατάσταση) προκαλεί το φαινόμενο της ενεργοποίησης της μικρογλοίας. Τα μικρογλοιακά κύτταρα κινητοποιούνται στην περιοχή της βλάβης απελευθερώνοντας μεσολαβητές της φλεγμονής ενώ παράλληλα διαφοροποιούν την νευροδιαβίβαση. Η συμμετοχή της μικρογλοίας στην διατήρηση του νευροπαθητικού πόνου είναι ιδιαίτερα σημαντική και αποτελεί πεδίο έρευνας για ανάπτυξη θεραπευτικών σκευασμάτων που θα στοχεύουν τη δράση της.
